Kylän Päässä
[1]
Kauan sitten kylän päässä syntyi kaksi poikaa,
kaksi perillistä sodanjumalan karhuntaljoin verhotun.
Jo kolmen iästä, sanovat, toisiansa alkoivat harjoittaa
ja kun teräksensä yhteen kalahti, saattoi kuulla ukkosen.
Kauan sitten kylän päässä varttui kaksi poikaa,
kaksiko vain typerystä kuolemaa pilkkaamaan?
Ei yksikään haava vielä ollut tehnyt
tehtäväänsä
ja siksi kai sitä miekasta vihollisen täytyi anoa.
Aina kunnia houkuttaa nuorta kansaa
(ryöstöretki merten taa) ja taistelu sitäkin enemmän.
Varmaan turmaan rientävän tielle
vain toinen hullu uskaltautuu.
[2]
Kun kenttä hohkaa kärsimystä ja kirveet lentävät,
leikki kanssa kuoleman vain yltyy.
Niin riemukasta lapsien on päitä pudottaa
kuunnellessaan sotajoukkoa hurraavaa.
[3]
Usein käykin vain niin et' vertaisesta tulee alempi.
Tarinan kulku voitoista kääntyy
ja maine ihmisen helposti antaa veljensä unohtaa.
Ylpeys, tuo kavalin tauti päällä maan,
näin on vienyt taas yhden uhrin muassaan.
Kumpi lie se epatto, kilpi alhaalla ja miekka koholla
teilleen mennyt vaiko hän joka hautoja kaivaa saa?
Heikompaa voima mik' riepottaa;
kotinsa on iäksi jättänyt tahtoen vielä surmata.
Kunniaton moinen työ.
|
Далекая деревня
[1]
Давным-давно в далекой деревне родились два сына,
Два наследника бога войны, одетые в медвежьи шкуры.
Говорят, с трех лет они учили друг друга
И, когда их мечи звенели, был слышен гром.
Давным-давно в далекой деревне росли два сына,
Или два глупца, что рождены посмеяться над смертью?
И все еще не было у них столь сильных ран,
Чтобы страшно им было об этом просить меч врага.
Слава всегда притягивает юнцов
(грабежи за морями) и больше того – битвы.
Только еще один безумец отправится в тот же путь,
Как и тот, что мчится навстречу своей судьбе.
[2]
Когда поле битвы порождает боль и вокруг летают топоры,
Игра со смертью только усиливается.
Это детская забава, когда бросают головы, до тех пор, пока их армия ликует.
[3]
Так часто равенство становится слабостью,
Ход истории меняется при победе,
А вместе со славой так легко забыть про свой род.
Гордыня, самая коварная болезнь на земле,
Вновь забрала свою добычу.
Кому же из них не повезет: тому, кто опустил щит и поднял меч, или тому, кто роет могилы?
От какой силы слабеет мятущийся?
Он покинул свой дом, лишь появилось желание убивать.
Какое же унижение это занятие.
Автор перевода - Abbath Occulta
|
